نقد فنی، بر انحراف فنی چند کارشناس؛ حمله بی جا به 1-3-2-4!

 

فوتبال روز: سیستمهای چهارخطه بخصوص سیستم 1 - 3 - 2 - 4 جای 2 - 4 - 4 را گرفته اند، به این دلیل که هم می توانند با گرایش تهاجمی، زهر بیشتری در مقایسه با 2 - 4 - 4 داشته باشند و هم در صورت اجرای گرایش دفاعی این سیستمهای چهارخطه، زور تیم در فاز دفاع و هندسه دفاعی، بهتر از 2 - 4 - 4 خواهد بود

۱- پس از هر ناکامی تیم ملی، نقدهای عجیب و غریبی خوانده می شود، آن هم از مردانی که نامشان در تاریخ فوتبال آسیا ثبت شده است.
 خداداد عزیزی در انتقاد از سرمربی تیم ملی می گوید: ما اگر مقابل افغانستان بازی کنیم، از سیستم 1 - 3 - 2 - 4 استفاده می کنیم و برای بازی با برزیل هم از همین سیستم استفاده می شود. چند مربی و کارشناس دیگر نیز بارها اعلام کرده اند تیم ملی حداقل در بازیهای خانگی باید با دو مهاجم مرکزی ارنج شود تا زور بیشتری در فاز حمله داشته باشد.
 این حرف کسانی است که وقتی درباره سیستم بحث می شود، می گویند سیستم اصلاً وجود خارجی ندارد و اینها فقط اعداد هستند! این شاید یکی از بزرگترین و جالب ترین پارادوکسهای فوتبال میانمایه ایران باشد.
2 - سیستم وجود دارد و هندسه یکی از مهمترین عوامل سرنوشت ساز در زمین فوتبال است. اما آیا می توان 2 - 4 - 4 را سیستمی هجومی تر در مقایسه با 1 - 3 - 2 - 4 دانست؟ اصولاً سیستمهای چهارخطه به این دلیل متولد شدند که انعطاف بیشتری در فرم بازی، تقدیم سرمربی و تیم کنند. استادان باید دقت کنند که یونان 2004 با سیستم 1 - 3 - 2 - 4 قهرمان اروپا شد و منچستریونایتد و تیم ملی برزیل هم با 1 - 3 - 2 - 4 مجری فوتبالی تهاجمی در چند سال اخیر بوده اند و چند جام را فتح کرده اند. در واقع این یک نشانه بود برای تأکید روی انعطاف پذیری سیستم 1 - 3 - 2 - 4.
3 - آوردن دو آیتم قبلی برای دفاع از قطبی نبود. اتفاقاً افشین قطبی فاقد برخی تواناییهای کلی در مقام سرمربی یک تیم بزرگ است. همین که تیم او بدون استیل و رنگ فنی بازی می کند، نشان می دهد، افشین قطبی مربی «تاثیرگذاری» از نظر فنی نیست. اما مسأله اینجاست که منتقدان قطبی به چیزی انتقاد دارند که اصلاً نمی تواند مبنای نقد فنی باشد. سیستمهای چهارخطه بخصوص سیستم 1 - 3 - 2 - 4 جای 2 - 4 - 4 را گرفته اند، به این دلیل که هم می توانند با گرایش تهاجمی، زهر بیشتری در مقایسه با 2 - 4 - 4 داشته باشند و هم در صورت اجرای گرایش دفاعی این سیستمهای چهارخطه، زور تیم در فاز دفاع و هندسه دفاعی، بهتر از 2 - 4 - 4 خواهد بود.
4 - ستاره های اواخر دهه 90 یا مهاجم مرکزی بودند یا هافبک میانی یا کناری کلاسیک. بکام، زیدان، فیگو، گیگز افن برگ و رونالدو ستارگانی بودند که یا در بازیسازی نخبه بودند یا در گلزنی. اما ستارگان نسل حاضر تحت تأثیر تغییرات سیستمی و فنی فوتبال از سه خط به چهار خط، به نخبگان چندکاره تبدیل شده اند. کریس رونالدو بهترین نمونه برای نشان دادن تغییرات کلی سیستمها در فوتبال است. رونالدو در سیستم 1 - 3 - 2 - 4 فرگوسن، سپر چپ یا راست خط سوم بود، اما در انگلیس به مرز آقای گلی می رسید و در یک فصل 42 گل زد. ستاره های دنیای امروز فوتبال، بیشتر از خط سوم هستند؛ خط واصل هافبکهای دفاعی و مهاجم یا مهاجمان مرکزی؛ خطی که تا 10 سال پیش در فوتبال وجود نداشت. رونالدو، مسی، آگرو، رونالدینیو و کاکا همگی جلوتر از خط دوم و پشت یک یا دو مهاجم بازی می کنند و معمولاً پست سازمانی شان در یکی از دو جناح است، اما در جریان بازی باید به عمق بزنند.
 5 - توضیحات بالا برای این آورده شد که به یکی از بهترین بازیکنان قرن آسیا یعنی خداداد عزیزی بگوییم 2 - 4 - 4 به خاطر داشتن دو مهاجم، لزوما هجومی تر از 1 - 3 - 2 - 4 نیست. این شرح وظایف بازیکنان و گرایش سرمربی در ارنج تیمش است که رنگ دفاعی یا هجومی به تیم می دهد، اما به دلایل هندسی 1 - 3 - 2 - 4 هم برای دفاع کردن کار را آسان می کند و هم برای حمله وری با زهر بیشتر. چرا؟
 6 - در فوتبال مدرن امروز، نقش نیزه از سپر مهمتر شده است. به همین دلیل اغلب تیمهای بزرگ از جمله تیمهای تهاجمی، با یک مهاجم مرکزی بازی می کنند و تعداد عناصر تهاجمی حمایت کننده بیشتر می شود. تحت تأثیر همین رویکرد است که ستارگان امروز فوتبال دنیا، از بازیکنان خط سوم هستند. تئوریسینهای فوتبال اروپا از اواسط دهه 90 به این نتیجه رسیدند که قدرت مدافعان در مهار مهاجمان مرکزی بالا رفته و می توان با عقب بردن عناصر تهاجمی، مانع حریف گیری مستقیم آنها توسط مدافعان شد. شما وقتی آس تهاجمی خود را در خط سوم قرار می دهید، بسختی می توان او را حریف گیری مستقیم کرد. پس نیزه(مهاجم مرکزی) بتدریج کارش تبدیل شده به بازی پشت به دروازه و اجرای نقش سپر و حالا این سپر(هنرمند خط سوم) است که از عقب به نیزه اضافه می شود و ضربه آخر را می زند.
7 - نمی توان در یک یادداشت، روی جزئیات فنی و سیستمی ریز شد، اما شاید همین چند صد واژه روی ذهنیت برخی منتقدان تأثیر گذاشته باشد تا به چیزی که قابل حمله نیست، حمله نکنند که این رویکرد، پاسخ عکس می دهد. راستی دیشب میلان که مقابل مارسی نیاز به برد خانگی داشت، سیستم 1 - 3 - 2 - 4 خود را کنار گذاشت و با 2 - 4 - 4 به دروازه مارسی حمله ور شد؟
 

منبع:سایت گل