پرسپولیس از خودش ضربه میخورد.

 

فوتبال روز:تیم فوتبال پرسپولیس در هفته نوزدهم رقابت های لیگ برتر دردناک ترین شکست این فصل خود را مقابل استقلال اهواز متحمل شد تا از کورس قهرمانی لیگ جا بماند.

پرسپولیس در این فصل و از همان ابتدای لیگ با مشکلات بسیاری دست به گریبان بود و نتوانست آن طور که باید و شاید خود را به عنوان یک مدعی قهرمانی معرفی کند.
زلاتکو کرانچار که متاسفانه هنوز نتوانسته است به ترکیبی ثابت و آرمانی دست یابد عیب تیمش را در بدنسازی و ضعف مفرط بدنی بازیکنان دید و تصمیم گرفت که در تعطیلات نیم فصل این نقیصه را برطرف کند.از این رو این مربی کروات اردوی دوبی را ترتیب داد و تا می توانست تمرینات سخت و نفس گیر را برای آمادگی بدنی بازیکنانش در نظر گرفت.
این تدبیر کرانچار تا حدودی کارگر افتاد و شرایط بازیکنان تیم پرسپولیس تا حدودی بهتر شده است و بخصوص در خط دفاعی این تغییرات مشاهده می شود.
اما مشکل اصلی که پرسپولیس را آزار می دهد خودخواهی بازیکنان در زمان حمله است. البته از ابتدای فصل این معضل در خط حمله این تیم دیده می شد اما در دیدار برای استقلال اهواز به اوج خود رسیده و اظهر من الشمس بود.
آیا بهتر نبود کرانچار به جای شلاق زدن بازیکنان در اردوی نیم فصل کمی روی برنامه های هجومی و نحوه چارچوب شناسی بازیکنان بخصوص درون محوطه جریمه حریفان کار می کرد. جایی که هر کس می خواهد خودش حرکت کند مانور دهد و گل بزند در این اثنا پس حرکت گروهی و منفعت تیمی چه می شود؟شعار «یکی برای همه و همه برای تیم » چه می شود؟
در دیدار مقابل مس کرمان ملاحظه کردیم که همکاری بادامکی و خلیلی یک گل زیبا و کاملا تاکتیکی برای قرمزها به ارمغان آورد در حالی که کاپیتان پرسپولیس در آن صحنه می توانست خودش توپ را به گل تبدیل کند اما ترجیح داد که بازیکن دیگری را که موفقیت بهتری دارد صاحب توپ کند.
مساله ای که در بازی مقابل استقلال اهواز مشهود بود خودخواهی محض تمامی عناصر هجومی پرسپولیس بود. جایی که مجتبی زارع، علیرضا محمد، محمد پروین و هادی نوروزی فقط اقدام به تک روی و خودنمایی کردند. محسن خلیلی تک مهاجم پرسپولیس تا دقایقی که در زمین بود برای دریافت یک پاس مانند مرغ سرکنده بالا و پایین پریده اما دریغ از یک پاس درست و حسابی که بتواند در یک لحظه زهر خود را بریزد.
فوتبال لیگ ایران بخصوص در شهرستان ها بر پایه یک فوتبال قدرتی و استفاده از اشتباهات حریفان استوار است و تاکتیک تیمی در آن جایی ندارد. همان طور که دیدیم مهاجمان پرسپولیس به خاطر خودخواهی در خط حمله نتوانستند از اشتباهات فراوان مدافعان استقلال اهواز استفاده کنند و سرانجام در مرگبارترین دقایقی که یک تیم می تواند گل بخورد، تاوانش را پس دادند.
آیا نباید کرانچار این گونه بازیکنان که روح از خود گذشتگی ندارند و فرهنگ بازی تیمی را بلد نیستند و روی اعصاب هواداران راه می روند چند بازی نیمکت نشین کند تا قدر عافیت بدانند و بفهمند که بازی کردن در خط حمله تیمی همچون پرسپولیس که سال های نه چندان دور در همان ۲۰ دقیقه ابتدایی طومار حریفان را در هم می پیچید لیاقت می خواهد.
سوالی که از ابتدای این فصل در ذهن هواداران بدون جواب باقی مانده این است که چرا کرانچار دوست ندارد از اشپیتیم آرفی، مهاجمی که در فصل گذشته در تیم فانوس به دست پیام مشهد ۱۸ گل به ثمر رساند، استفاده کند. با وجود این همه تغییرات در ترکیب تیم و به خصوص در خط حمله؛ ابتدای فصل نوروزی، در مقطعی وسلی و اکنون هم خلیلی آیا نمی توان یک فرصت دیگر به این مهاجم گلزن و چارچوب شناس داد و یا نه همچنان باید یک نیمکت نشین یا سکونشین محض در پرسپولیس باشد.
تیم پرطرفدار پایتخت در حال حاضر ۱۱ امتیاز از صدر جدول فاصله گرفته است و اگر این رویه را ادامه دهد قطع به یقین باید قید قهرمانی و یا حتی کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا سال آینده را بزند.  

              شما میتوانید علاوه بر واردشدن از آدرس وبلاگ از آدرس زیر 

              نیز وارد سایت شوید:         www.footballrooz.com