عابدزاده: روزی می‌رسد که مردم آنها را در خیابان «هو» کنند

 

فوتبال روز:احمدرضا عابدزاده می‌کوشد تا به‌رغم اخراج از پرسپولیس انتقادی از این تیم نکند ولی بد قولی مسوولان باشگاه بار دیگر برای پرداخت مطالبات عقاب آسیا باعث شد تا عابدزاده پس از مدت‌ها در مورد این قضیه به گفت‌وگو بپردازد.

شنیدیم که کسی در باشگاه پرسپولیس پاسخگوی تو نبوده!بله... رفتم باشگاه که در مورد طلبم صحبت کنم. آخر قول داده بودند که بعد از اخراج حداقل پولم را بدهند ولی خبری نشد. کاشانی نبود و من هم ترجیح می‌دهم که فقط با او صحبت کنم.
 

حتما خودت بهتر می‌دانی که وضعیت مالی پرسپولیس چندان مساعد نیست.
وقتی پول‌های باشگاه خرج چیزهای چرت و پرت می‌شود، آخرش همین است. نمی‌خواهم در مورد بعضی چیزها حرف بزنم ولی آقایان به جای اینکه خرج غذا و شکمشان بکنند، بهتر است دنبال رسیدگی به امور باشگاه باشند! ما در این باشگاه جان کندیم، زحمت کشیدیم و آخرش هم اخراج شدیم ولی آقایان با خیال راحت در باشگاه نشسته‌اند و مراقب هستند که چلوکباب‌شان دیر نشود!
 

منظورت چیه؟
هیچی... همینطوری می‌گویم... البته با همین حرف‌ها هم حتما دوزاری بعضی از آقایان می‌افتد. فرق ما با اینها در این است که ما زجر می‌کشیم و پول نمی‌گیریم ولی اینها دنبال چلوکباب و فلان رستوران هستند. اگر اینطوری نبود ما دنبال حق و حقوق نبودیم و آنها دنبال شیشلیک! ما هر روز بدبخت‌تر می‌شویم و اینها هر روز شکمشان بیشتر جلو می‌آید.
من صبح‌ها تمرین هستم، ظهر با بچه‌ها در خانه ناهار می‌خورم و شام هم به بهانه رژیم و ورزش سالاد می‌خورم اما بعضی از دوستان بیشتر از هرچیزی به فکر کله پاچه صبح، چلوکباب و شیشلیک هستند. همین است که ما دنبال حق و حقوق و مطالبات‌مان می‌رویم و آنها هر روز شکمشان بزرگتر می‌شود.
 

مثل اینکه خیلی دلخور هستی؟
دلخورم... اما همه را به خدا واگذار می‌کنم. خیلی راحت مرا اخراج کردند و حالا هم برخلاف قول‌هایی که داده بودند، پولم را نمی‌دهند. در این مدت که فوتبال بازی می‌کردم اتفاقات زیادی برایم افتاد. بعضی‌ها تلاش کردند تا هربار مرا خراب کنند ولی در آخر خدا دست‌شان را رو کرد و مردم متوجه همه‌چیز شدند. روشن شدن بعضی چیزها زمان می‌برد و مطمئن باشید که با گذشت زمان دست خیلی‌ها رو می‌شود. همه ما باید یک روزی به خاطر کارها و رفتارمان حساب پس بدهیم... شک نکنید که حتی اگر همین الان هم بخواهم می‌توانم دست بعضی از آقایان را برای مردم رو کنم. این چیزها زمان می‌برد و روزی می‌رسد که مردم بعضی‌ها را در خیابان «هو» می‌کنند.
 

چرا با مسوولان باشگاه در مورد این مسایل صحبت نمی‌کنی؟
چه بگویم؟ از اخراجم صحبت کنم یا از طلبم که ندادند؟ می‌گویند عابدزاده را مدیر تیم‌های پایه‌ای می‌کنیم. اگر علی دایی را هم اخراج کنند، مدیریت تیم‌های پایه را به او می‌دهند؟ دادکان حرف خوبی زد. اصلا چقدر خوب شد که او صحبت کرد و بعضی از حرف‌ها را مطرح کرد. دادکان راست می‌گوید... وقتی وارد فوتبال شدم همین بودم، حالا هم همینطوری هستم و همینطوری هم می‌روم!
خدا را شکر من در ماجراهای چاقوکشی پرسپولیس نبودم. اصلا چرا تا وقتی که ما در پرسپولیس بودیم چاقوکشی نمی‌شد و دنبال هم نمی‌دویدند. اگر من بودم، حالا همه کاسه کوزه‌ها را سر من می‌شکستند و می‌گفتند که عابدزاده یک کاری کرده! به هر حال مسوولان باشگاه پرسپولیس با توجه به سیاست‌هایی که دارند و حرف‌هایی که می‌زنند، حتما با این افراد برخورد می‌کنند.
 

راستی ماجرای چلوکباب 40 هزار تومانی و جوابیه چلوکباب دو هزار تومانی چه بود؟
نمی‌دانم چرا تا من حرف می‌زنم بعضی‌ها به خودشان می‌گیرند و جوابیه می‌دهند. اگر به خاطر آقای سعیدلو نبود، خیلی حرف‌ها را می‌زدم و دست بعضی‌ها را برای مردم رو می‌کردم. من نمی‌دانم چطور هزینه ناهار یک تیم 30 نفره می‌شود یک میلیون و آن وقت آنها غذای دو هزار و 200 تومانی خورده‌اند! راستی از کی تا حالا بهترین رستوران‌های درکه، شیشلیک را سیخی دو هزار تومان حساب می‌کنند!
من احمدرضا عابدزاده هستم. این همه برای تیم‌ملی، استقلال و پرسپولیس زحمت کشیده‌ام. دستمزد من این است که از تیم خودم اخراج می‌شوم و حقوقم را هم نمی‌دهند! دستمزد من این است که آقایان می‌آیند و ساندویچی‌ام را می‌بندند! دست، پا، دنده، سر، پهلو، زانو و همه جایم در بازی‌های تیم‌ملی آسیب دید و آخرش هم در بیمارستان افتادم و پشت‌سرم برایم هزار جور حرف و حدیث درست کردند. بعد از این همه اتفاق یک مغازه فست نود خود زدم تا خرج زن و بچه‌ام را درآورم و به‌رغم مجوزی که از مسوولان ذیربط گرفته بودم، یک آدم درجه چندمی می‌آید و به خاطر اینکه من عابدزاده هستم، در مغازه‌ام را می‌بندد!
 

اما مردم تو را دوست دارند. همین مردم بودند که چندی پیش در نظر‌سنجی برنامه نود، تو را به عنوان محبوب‌ترین بازیکن ایران انتخاب کردند.
من هرچه دارم از مردم است. مردم همیشه به من محبت داشته‌اند و هرگز یادم نمی‌رود که چطور وقتی در کسری بستری بودم مرا دعا کردند و شفای مرا گرفتند. باور کنید که اگر عشق به مردم نبود خیلی زودتر از اینها قید بعضی چیزها را می‌زدم.
 

منبع:روزنامه گل 

              شما میتوانید علاوه بر واردشدن از آدرس وبلاگ از آدرس زیر 

              نیز وارد سایت شوید:         www.footballrooz.com