درسوگ شأن فوتبال ایران

  

فوتبال روز:صبح دیروز خبر رسید فدراسیون فوتبال اوکراین با ارسال یک ایمیل که معادل فارسی‌اش می‌شود «پیام الکترونیکی»، قرار فیکس شده بازی دوستانه تیم‌ملی این کشور با ایران را لغو کرده است.

بنابراین دو مسابقه تدارکاتی که قرار بود تیم کشورمان برابر اوکراین در کیف و تهران برگزار کند کنسل شد تا دوباره داستان کابوس‌های یکی، دو سال گذشته از سر گرفته شود. اینکه چرا مسوولان فوتبال ما توافقات نهایی‌شان را با طرف مقابل به شکل «قرارداد» در نیاورده‌اند تا در شرایط کنونی دست کم بتوانند غرامت بگیرند بحث دیگری است که باید در جای خودش مورد بررسی قرار بگیرد. این مساله هم که اوکراینی‌ها آیا از نقطه نظر اخلاقی مجاز بوده‌اند با اتکا به وسوسه بازی با نایب قهرمان جهان، خلاف تعهدشان در قبال ایران عمل کنند و پشت پا به توافقات انجام گرفته بزنند، موضوعی است که به خود آنان مربوط می‌شود و در چارچوب فرهنگی خودشان باید پاسخگویش باشند. آنچه اما آزاردهنده‌تر از هر نکته دیگری به نظر می‌رسد، شکل توهین‌آمیز لغو این بازی دوستانه است؛ آنجا که طرف اروپایی،‌تشکیلات فوتبال ما را حتی به اندازه یک نامه‌نگاری ساده و کم اهمیت اداری هم قابل نمی‌داند و برای اطلاع‌رسانی لغو دو بازی مهم تدارکاتی، صرفا به یک کلیک کردن بسنده می‌کند! آیا واقعا شان فوتبال ما اینقدر نازل است که مهم‌ترین تصمیمات در موردمان،‌ باید با «ایمیل» به مسوولان‌مان ابلاغ شود؟ متاسفانه پاسخ منفی نیست!
2) ظاهرا تلاش‌های صمیمانه و صادقانه(!) دست‌اندرکاران فوتبال ایران برای از بین بردن قرب و منزلت نام فوتبال کشورمان به نتیجه رسیده است. وقتی تیم ملی ما به‌رغم همه هشدارهای دلسوزانه و مستمر منتقدان، در ادامه یک رویه کاملا غلط و دون شان، پیاپی با تیم های باشگاهی بازی می‌کند و تازه ترتیب دادن چنین مسابقاتی باعث فخر و مباهات مدیران محترم هم می‌شود، نباید از فرارسیدن چنین عاقبتی شگفت‌زده شویم. تیم ملی – چنان که از نامش برمی‌آید – نماینده یک ملت است، پرچم دارد و قبل از به میدان رفتنش باید سرود ملی خوانده شود. این در حالی است که حتی بزرگترین باشگاه‌های فوتبال دنیا نیز از چنین روحی تهی هستند و این ماهیت ملی – میهنی بزرگ را روی دوش‌شان نمی‌بینند. بنابر این حتی بازی‌ تدارکاتی تیم ملی بورکینافاسو با رئال‌مادرید یا منچستریونایتد هم پایین‌تر از شان و مقام این کشورها خواهد بود. دست‌اندرکاران فوتبال ما اما، که ظاهرا مدت‌هاست گوشی برای شنیدن چنین موعظه‌هایی ندارند، بی‌تفاوت به همه این داستان‌ها کار خودشان را دنبال می‌کنند و با برگزاری چنین مسابقات خلاف عرفی، عملا منزلت فوتبال ایران را زیر سوال می‌برند. گرچه بازی با لاتزیو نباید چندان موجب کسر شان تیمی باشد که پیش‌تر با نماینده یک ایالت جدایی‌طلب در اسپانیا- به نام گالیسیا- بازی کرد تا صرفا باد به پرچم احساسات تجزیه‌طلبانه آنها بیندازد!
3) برای خبرنگارانی که در تهران نشسته‌اند و با سیستم توزیع نیم‌بند این روزهای برق، به هرحال بهره مختصری از وسایل خنک‌کننده می‌برند، فرقی ندارد که هتل محل اقامت تیم ملی در اتریش، کولر داشته یا نداشته؛ اما اگر به چنین مسایلی می‌پردازند، صرفاً از باب این است که برخلاف بعضی از آقایان صاحب منصب، دغدغه کرامت نام ایران را دارند و نگران این هستند که با رواج یافتن چنین مسایلی، نهایتا فدراسیون فوتبال یک کشور به خودش اجازه بدهد با یک «ایمیل» نسخه توافقات صورت گرفته را در هم بپیچد. آنچه امروز رخ می‌دهد، پاداش خوبی است برای مسامحه‌کاری مدیرانی که گمان می‌کنند بوی فضولات ماده گاوها مزاحمتی برای آماده‌سازی تیم ملی ایجاد نمی‌کند و اشکالی ندارد اگر تیم اول این مملکت، در جوار چوب‌بری و سورچرانی پشه‌ها به حیاتش ادامه بدهد! قانون طبیعت همین است که از هر چه بکاری، درو خواهی کرد. ما حرمت خودمان را نگه نمی‌داریم و نتیجه هم همین است که دیگران نیز ارزش شایسته‌مان را رعایت نمی‌کنند؛ البته اگر دست‌اندرکاران فدراسیون فوتبال، این بی‌احترامی فراموش نشدنی را به بهانه تکنولوژیکی شدن امور ماست‌مالی نکنند و در صدد انکار ملزومات معروف بروکراسی برنیایند!
4) تیم ملی کشورمان به خاطر یک تغییر برنامه ساده در زمان برگزاری بازی با لاتزیو، که به اطلاع مقامات ایرانی نرسیده بود، یک ساعت معطل حضور حریف «باشگاهی» ایتالیایی‌اش می‌شود و صدای احدی هم در تشکیلات مفصل این فوتبال در نمی‌آید. آیا چنین مجموعه‌ای سزاوار ادامه یافتن این قبیل بی‌حرمتی‌ها در تعاملات خارجی و حتی داخلی نیست؟ ای افسوس برای نام «ایران» که روزگاری خیلی بزرگ بو، خیلی! 

 منبع:روزنامه گل 

                          شما  میتوانید از  آدرس  زیر  وارد صفحه اصلی 

                          سایت  شوید:  www.footballrooz.com