یادداشت ویژه: این بازی حیرت انگیز

 

فوتبال روز:در واقع همه آن اتفاقات حیرت‌انگیز دقایق پایانی دیدار پرسپولیس – استیل آذین ناشی از حس بی عدالتی و عدم اعتماد به مرجعی است که باید رای نهایی را صادر کند.

1- پرتاب اوت سپهر و گل آرفی برای مدت ها سوژه اصلی فوتبال ما خواهد بود.اینکه پرسپولیسی ها باید توپ را به حریف می دادند یا نه، بحث دیگری است .مهم برخوردهای احساسی همه ما در چنین مواقعی است. اینکه سریع این اتفاقات را به از بین رفتن اخلاق عمومی ربط می دهیم و آن را نشانه ای از وضع موجود در جامعه تلقی می کنیم. استفاده از جمله هایی مانند "این اتفاقات در هیچ جای دیگر دنیا رخ نمی دهد" از آن دست جمله هایی است که فقط از روی فراموشی و احساسات گرایی بیان می شود (و متاسفانه حتی کسی مثل عادل فردوسی پور هم از آن استفاده می کند.) دقیقا چنین اتفاقی چند فصل قبل در یکی از دیدارهای آرسنال افتاد تیری آنری توپی که هم تیمی اش برای رعایت بازی جوانمردانه به سمت دروازه بان حریف فرستاده بود را تبدیل به گل کرد و به خاطر همان گل اتحادیه فوتبال انگلیس دستور به تکرار بازی داد. 

فقط تصور کنید اتفاقی که هفته قبل در دیدار منچستریونایتد مقابل وستهم رخ داد، در فوتبال ایران تکرار شود؛ که یک بازیکن فوتبال رو به دوربین های تلویزیونی فحاشی کند. در هفته اول کار تا بیانیه دادن نمایندگان مجلس هم خواهد کشید و برای بازیکن خاطی اشد مجازات درخواست خواهد شد اما در هفته دوم همه به دنبال این خواهند بود که برای همان بازیکن تخفیف بگیرند و سرانجام با یک جلسه محرومیت قضیه رفع و رجوع می شود.

2- اینکه اجازه بدهیم همه چیز روال معمولش را طی کند، بهترین اتفاقی است که می تواند در فوتبال ما بیفتد. حتی اگر فرض کنیم بازیکنان پرسپولیس عملی ناجوانمردانه انجام دادند، دلیلی برای آن همه جنجال و درگیری و آن لگد وحشتناک ماتیوس وجود ندارد؛ در واقع همه آن اتفاقات حیرت انگیز دقایق پایانی دیدار پرسپولیس – استیل آذین ناشی از حس بی عدالتی و عدم اعتماد به مرجعی است که باید رای نهایی را صادر کند.  اگر اجازه بدهیم بازیکنی که داور را می زند، محرومیتش را تا پایان طی کند و با ریش سفیدی همه چیز را حل نکنیم، این حس بی عدالتی همه گیر نمی شود. اگر رایی که صادر می کنیم قاطع و حتی سختگیرانه باشد خیلی بهتر از شمشیرکشیدن های ابتدایی و ناز و نوازش های بعدی است.  رونی به دلیل فحاشی به داور دو جلسه محروم شد اما کسی از حذف او از فوتبال حرف نزد.

3- استیل آذین منحل شد. حسین هدایتی عطای کار در این فوتبال ناپاک را به لقایش بخشید تا در یک سنگر دیگر سرباز جمهوری اسلامی ایران باشد.
اما چه شد که ناگهان مالک متمول استیل آذین به یاد ناپاکی این فوتبال افتاد؟ این تنها بهانه ای برای در سایه قراردادن همه اتفاقات عجیب و غریب این باشگاه نیست؟
اگر قرار باشد این فوتبال توسط مردانی مثل حسین هدایتی به سمت خصوصی شدن برود، همان بهتر که این اتفاق نیفتد. مردانی که فکر می کنند می توانند بازی را هروقت دلشان خواست به هم بزنند و با دادن یک بیانیه ی کلیشه ای و نخ نما خود را موجه و ارزشی نشان بدهند

 

 

 

منبع:سایت گل