مقایسه داربی تهران و ال کلاسیکو

  

فوتبال روز:داربی تهران معمولا در رده بندی داربی‌های پرتماشاگر دنیا در دسته پرمخاطب‌ها قرار می‌گیرد اما با این حال کمتر توانسته بر حساسیت‌های خود غلبه و تماشاگران را به یک نمایش پرهیجان مهمان کند.

تماشای داربی‌ها و سایر مسابقات حساس اروپایی حسرت فوتبال دوست ایرانی را دوچندان می‌کند و این پرسش را در ذهن او به وجود می‌آورد که چرا استقلال و پرسپولیس قادر نیستند حتی نیمی از کیفیت متوسط همیشگی خود را در مصاف با یکدیگر بروز بدهند. رسیدن به پاسخ این پرسش البته چندان دشوار نیست. این چند سطر نگاهی دارد به برخی تفاوت‌های عمده داربی تهران و ال کلاسیکو و آنچه هیجان و زیبایی‌های داربی تهران را معمولا به حداقل کاهش می‌دهد.  

 ۱هواداران رئال مادرید و بارسلونا در ال کلاسیکوهایی که میزبان هستند معمولا پس از ورود تیم‌ها به زمین برای تیم محبوبشان سنگ تمام می‌گذارند. آنها با در دست داشتن کاغذهای رنگارنگ لوگوی بزرگ تیم میزبان یا نتیجه درخواستی خود را روی سکوها حک می‌کنند و این یعنی هر تماشاگر بسته به شماره صندلی‌اش می‌داند چه کاغذی را باید در دست بگیرد تا در شکل گیری طرح مورد نظر روی سکوها سهیم باشد. در داربی تهران اما پس از ورود تیم‌ها به زمین حتی هماهنگی در شعارها هم دیده نمی‌شود و هر گوشه‌ای از ورزشگاه شعار مورد علاقه خود را فریاد می‌زند.

2برخلاف داربی تهران در ال کلاسیکو رجزخوانی قبل از بازی بزرگ ممنوع نیست و بازیکنان وقتی برای حریف کری می‌خوانند به بر هم زدن جو بازی متهم نمی‌شوند. گاهی حتی مربیان بزرگ اروپایی از تعدادی از بازیکنان خود می‌خواهند در رسانه‌ها جنگ رجزخوانی به راه بیندازند و از این حربه به عنوان یک تاکتیک تاثیرگذار استفاده می‌کنند. قبل از یکی از ال کلاسیکوهای اخیر ویکتور والدز گفته بود «آخرین مرتبه‌ای که رئال، بارسا را شکست داد هنوز تلویزیون رنگی اختراع نشده بود و خورخه راموس در پاسخ به او گفت: شاید چون والدز هنوز با مادربزرگش زندگی می‌کند تلویزیون رنگی از نزدیک ندیده است.» در ایران بازیکنان از ترس جرایم و اتهامات احتمالی از رجزخوانی اجتناب می‌کنند و اگر هم نکنند به جملات نخ نما شده‌ای مثل «ما حرفمان را در زمین می‌زنیم» یا «یک گل برای آنها کنار گذاشته‌ام» اکتفا می‌کنند.

3چه آنهایی که بعد از پایان بازی به دنبال اظهارات فنی مربیان هستند و چه کسانی که از متلک پرانی‌های مربیان به یکدیگر لذت می‌برند در پایان داربی تهران چیز خاصی نصیب شان نمی‌شود. مربی بازنده هرگز نمی‌پذیرد که تیمش ضعیف‌تر بازی کرده و بخصوص داوری را در شکست دخیل می‌داند. مربی برنده هم حتی اگر از تنها حمله خود در طول نود دقیقه به گل رسیده باشد این پیروزی را حاصل هوشمندی کادر فنی و برنامه‌های از پیش طراحی شده می‌داند. گواردیولا پس از آخرین رویارویی با رئال اعتراف کرد که تیم مورینیو بازی به بازی بیشتر بارسلونا را آزار می‌دهد و مورینیو هم با تمام تکبر ذاتی‌اش گفت باختن به بهترین تیم جهان باعث سرشکستگی نیست. آنها حتی وقتی در پایان بازی برای هم رجز می‌خوانند هم کمی مغزشان را به کار می‌اندازند و به جای بدشانسی و فاکتورهای نخ نما شده‌ای از این دست، مثلا مثل مورینیو می‌گویند:«آرزو دارم تیمم در پایان یکی از بازی‌هایی که با بارسا داریم با یازده بازیکن از زمین مسابقه خارج شود.»

4 استادیوم آزادی در گذشته تا ظهر روز برگزاری مسابقه لبریز از جمعیت می‌شد و هنوز هم حداقل یک طبقه از آن پنج، شش ساعت قبل از سوت آغاز بازی پر می‌شود. تماشاگران سرویس‌های بهداشتی مناسبی ندارند و برای دسترسی به آب خوردن بعضا باید نیم ساعت تا چهل و پنج دقیقه زمان صرف کنند. وقتی تلویزیون تصاویر مربوط به گرم کردن بازیکنان بارسلونا و رئال در فاصله کمتر از یک ساعت مانده به آغاز مسابقه را نشان می‌دهد هنوز سکوهای ورزشگاه خالی است و تماشاگر می‌داند برای نشستن روی صندلی‌ای که بلیت آن را در اختیار دارد کافی است 10 دقیقه قبل از سوت آغاز به ورزشگاه بیاید و خودش را برای تماشای یک نمایش مهیج آماده کند.

5 ال کلاسیکو از همان اولین ثانیه‌ها با هیجان آغاز می‌شود. به خاطر نمی‌آوریم گزارشگری در جریان این مسابقه از جملاتی مثل« بازی در این لحظات چنگی به دل نمی‌زند و دو تیم مشغول ارزیابی یکدیگر هستند» استفاده کرده باشد. هر دو تیم از سوت آغاز به دنبال کسب پیروزی هستند اما در داربی تهران هر دو تیم ابتدا به نباختن فکر می‌کنند تا بتوانند از فردای روز مسابقه زندگی عادی خود را دنبال کنند. بازی با خطاهای پی در پی آغاز می‌شود و تیم‌ها برای به گل رسیدن به اشتباهات حریف و اتفاقات دل می‌بندند. داربی تهران معمولا در حد فاصل گل اول بازی تا به ثمررسیدن گل مساوی حریف لحظات جذابی دارد.

6 در داربی تهران بخصوص در سال‌های اخیر رفتار جوانمردانه متظاهرانه جای بازی متعصبانه را گرفته و بازیکنان در دلجویی از بازیکنی که روی زمین افتاده یا به اوت زدن توپ به دنبال پیش پا افتاده‌ترین خطاها از یکدیگر سبقت می‌گیرند.
این در حالیست که در گذشته اعمال خشونت نسبی و مجاز در داربی یکی از راهکارهای بازیکنان برای کسب محبوبیت بود و اکنون به نظر می‌رسد داربی تهران از سوی دیگر بام سقوط کرده است. در خشونت «په په» مدافع پرتغالی رئال مادرید رگه‌هایی از تلاش برای نجات دروازه خودی به هر قیمتی دیده می‌شود و کاتالان‌ها بازی درگیرانه «پویول» را نماد تعصب او به پیراهن بارسلونا می‌دانند.

7 برای انتخاب داوران ال کلاسیکو به سراغ داور خارجی نمی‌روند و از بین داوران داخلی اسپانیا داوری انتخاب می‌شود که طی هفته‌های گذشته بهترین عملکرد را داشته است. آنجا ال کلاسیکو را بین داوران داخلی تقسیم نمی‌کنند و اینکه کدام داور می‌تواند بازی را بدون حادثه از آب دربیاورد چندان مورد توجه نیست.

8 مقایسه تعداد گل‌های رد و بدل شده در داربی تهران با ال کلاسیکو تفاوت جذابیت‌های بصری این دو بازی را روشن‌تر می‌کند. رئال و بارسا فصل گذشته هفت بار به مصاف هم رفتند که در این هفت بازی 21 یک گل بین دو تیم رد و بدل شد. یعنی دقیقا سه گل در هر بازی که آمار بسیار مناسبی است. در هفت رویارویی آخر استقلال و پرسپولیس اما فقط 13 گل به ثمر رسیده که آمار کمتر از دو گل در هر بازی را نشان می‌دهد. سه بازی از هفت ال کلاسیکو اخیر با به ثمر رسیدن چهار یا پنج گل به پایان رسیده اما از هفت داربی گذشته تهران فقط در یک بازی سه گل به ثمر رسیده و سایر بازی‌ها با یک یا دو گل به پایان رسیده است.

9 مدیران رئال مادرید و بارسلونا در طول برگزاری مسابقه در نهایت استرس در کنار یکدیگر می‌نشینند و البته آنقدر حرفه‌ای هستند که حتی در اوج التهاب بازی هم وجهه مدیریتی خود را حفظ می‌کنند. آنها در پایان مسابقه محترمانه دست می‌دهند و جایگاه ویژه را ترک می‌کنند. در ایران اما مدیران استقلال و پرسپولیس تلاش می‌کنند از یک هفته قبل از بازی کمتر با هم روبه‌رو شوند و در جریان مسابقه هم فاصله ایمنی را با یکدیگر حفظ می‌کنند.

10رئال مادرید در ال کلاسیکو دور رفت لالیگا در فصل گذشته با پنچ گل مغلوب بارسلونا شد و خوزه مورینیو در کنفرانس مطبوعاتی پس از پایان بازی گفت: «مسلما یک باخت پنج بر صفر بهتر از پنج شکست یک بر صفر است.» رئال یک هفته بعد در ورزشگاه مملو از جمعیت سانتیاگو برنابئو با دو گل والنسیا را شکست داد و خیلی زود با هوادارانش آشتی کرد. تیم بازنده داربی تهران اما تا مدتها بابت پس لرزه‌های این شکست لطمه می‌خورد و در ورزشگاه خانگی خالی از تماشاگر امتیاز از دست می‌دهد. بازیکنان بازنده می‌گویند حتی جرات از خانه خارج شدن را ندارند و.... بازنده داربی پرهیاهو و بی‌کیفیت تهران تا مدتها به کما می‌رود اما بازنده ال کلاسیکو بزرگ خیلی زود برمی گردد و زندگی را از سر می‌گیرد.

11 در آخرین رویارویی رئال مادرید و بارسلونا در سوپرجام اسپانیا طبق آمار موجود دو تیم 25 موقعیت گلزنی ایجاد کردند و یک فوتبال فوق‌العاده تماشاگرپسند را به نمایش گذاشتند. در آخرین داربی تهران اما تعداد موقعیت‌های خطرناک دو تیم به زحمت به عدد 10 رسید. جالب اینکه مربیان دو تیم برای اینکه ثابت کنند تیم شان بهتر از حریف بازی کرده به همین موقعیت‌های انگشت شمار اشاره می‌کنند و مدعی می‌شوند تیمشان نمایش تحسین برانگیزی را ارائه کرده است.

12دنیا برای بازیکنی که با یک اشتباه هرچند کوچک زمینه شکست تیمش در داربی تهران را فراهم کند به آخر می‌رسد. شیث رضایی در داربی 69 در کورس با فرهاد مجیدی جا ماند و عبور آن توپ از خط دروازه پرسپولیس او را وارد لیست سیاه هواداران پرسپولیس کرد. در بازی رفت سوپرجام اسپانیا اشتباه په په و راموس و تعارف کردن آنها با یکدیگر باعث شد مسی توپ را بدزدد و دروازه رئال را باز کند. آن اشتباه دقایقی بعد فراموش شد و هر دو بازیکن از بازی بعدی کماکان از ستون‌های تیم مورینیو محسوب می‌شدند.

13 استقلال و پرسپولیس معمولا هفته قبل از داربی را فدای داربی می‌کنند. مربیان هر دو تیم احتیاط را در دستور کار قرار می‌دهند و بسیار اتفاق افتاده که بازیکن کلیدی دواخطاره خود را از ترس سه اخطاره شدن روی نیمکت نشانده‌اند. در این میان برخی از بازیکنان هم کار مربی را راحت می‌کنند و برای بازی قبل از داربی خودشان را سه کارته می‌کنند. درست مشابه کاری که آندرانیک تیموریان در بازی استقلال و فولاد انجام داد و خودش را برای بازی با تراکتورسازی سه اخطاره کرد. قبل از ال کلاسیکو دور رفت لالیگا در فصل گذشته، بارسا و رئال به ترتیب با هشت و شش گل حریفان خود را شکست دادند و برای هم خط و نشان کشیدند.

14 مطمئنا رئیس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال اسپانیا قبل از ال کلاسیکو در اردوی بارسلونا و رئال مادرید حاضر نمی‌شود و برای آنها خط و نشان نمی‌کشد. در سالهای اخیر کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال قوانین جداگانه‌ای را برای داربی وضع کرده و بازیکنان مدام تهدید می‌شوند که اگر باعث متشنج شدن جو این بازی شوند با محرومیت‌های سنگینی مواجه خواهند شد. به این ترتیب بازی کاملا پاستوریزه و بی‌خاصیت از آب در می‌آید و بازیکنان حتی از زدن یک تکل ساده هم واهمه دارند. 

 منبع:سایت گل